Władysław Reymont

1889- Ponownie zaangażował się do teatru wędrownego, wkrótce jednak powrócił w rodzinne strony i został pracownikiem Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Będąc „starszym robotnikiem kolejowym” mieszkał przez jakiś czas u chłopów w Przyłęku Dużym (koło Rogowa) a następnie w Krosnowie, nieopodal wsi Lipce. Pełnił funkcje służbowe do grudnia 1893r., z krótkimi przerwami w l.1890-1892, kiedy próbował wrócić na deski sceniczne.

1890- Pisarz nawiązał kontakty z grupą spirytystów. Występował jako medium w Częstochowie i być może we Wrocławiu.

1891- Powstały utwory nowelistyczne o tematyce wiejskiej, opublikowane później m.in. w tomie Spotkanie ( Śmierć , Suka, Zawierucha, Tomek Baran) .

1892- Reymont zadebiutował jako publicysta w nr.49 czasopisma „Głos” (korespondencja Spod Rogowa podpisana WSR). Debiutem nowelistycznym była Wigilia Bożego Narodzenia w krakowskiej „Myśli” nr.24 , podpisana po raz pierwszy: Władysław Stanisław Reymont. Na przełomie l.1892/1893 nosił się przelotnie z zamiarem wstąpienia do nowicjatu w klasztorze paulinów na Jasnej Górze .

1893- 8 grudnia pisarz przeniósł się do Warszawy. Dzięki protekcji Mariana Gawalewicza zaczął drukować w „Kurierze Codziennym”. Krytycy i wydawcy przyznali mu talent, ale nie szczędzili zarzutów. Najlepiej przyjęła go redakcja „Głosu”.

1894- Wziął udział w pielgrzymce do Częstochowy, po czym ogłosił reportaż z niej w „Tygodniku Ilustrowanym”. W lipcu wyjechał z warszawskim lekarzem i okultystą Józefem Drzewieckim do Londynu na kongres Towarzystwa Teozoficznego. W drodze powrotnej zatrzymał się w Paryżu.

STRONA 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7